امیر سرتیپ دوم «غلامحسین دربندی» معاون اسبق روابط عمومی ارتش در گفت‌و گو با خبرنگار دفاع مقدس با اشاره به اهمیت موضوع قطعنامه در روند جریانات پس از جنگ گفت: پذیرش قطعنامه 598 یک نقطه عطفی در تاریخ دفاع مقدس محسوب می شود که تا به امروز مقالات سخنرانی های و موضع گیری های زیادی در رابطه با آن صورت گرفته که هرکدام در نوع خود قابل تحقیق و بررسی است .

وی افزود: اخیرا انتشارات کیهان در همین رابطه کتابی را با عنوان «راز قطعنامه» چاپ کرد که بخاطر برخی مطالب درج شده، سرو صداهایی را در برخی محافل ایجاد کرد، لذا من فکر می کنم جا دارد به این موضوع بیشتر پرداخته شود و خصوصا نظرات مسئولین رده بالای جنگ و نظام در آن دو.ران رصد بشود.

امیر دربندی با بیان اینکه بیش از سه دهه از جنگ تحمیلی و پذیرش قطعنامه می گذرد اما هنوز ابهاماتی در این رابطه وجود دارد افزود: باید نظرات  فرماندهان عالی جنگ در دوران دفاع مقدس گرفته شود چون با اینکه بیش از سه دهه از جنگ می گذرد هنوز میان مسئولین و صاحبنظران ما و حتی بین عامه مردم و خود رزمندگان هم ابهاماتی و شبهاتی در خصوص قطعنامه وجود دارد.

وی با اشاره به اینکه هر رخداد تاریخی بزرگ در شرایط و وضعیت خاص دوران خود شکل می گیرد افزود: مسلما جریان پذیرش قطعنامه را نباید با شرایط امروز که در امنیت و صلح به سر می بریم مورد تحلیل و بررسی قرار داد.

معاون اسبق روابط عمومی ارتش در ادامه گفت: وقتی که شرایط آن دوره را می سنجیم و خود را در آن وضعیت قرار داده و با آن دوران مطابقت می دهیم متوجه می شویم که تصمیم گیری در شرایطه بحرانی و اضطرار چقدر سخت و دشوار است.

وی در تبیین شرایط آن دوران که منجر به پذیرش قطعنامه شد، اظهار کرد: روزهای آخر جنگ در سال 67  وقتی استکبار دید صدام به تنهایی نمی تواند بر ایران پیروز شود و با وجود همه کمک‌ها و پشتیبانی هایی که از آن نموده ضربات بسیار سختی را در طول دفاع مقدس و عملیات های مختلف از رزمندگان اسلام دریافت کرده، لذا تصمیم گرفتند جنگ را به شکل دیگری به پایان برسانند.

امیر دربندی با بیان اینکه سه عنصر تبلیغات، اطلاعات و تجهیزات در تفوق یافتن بر جبهه مقابل موثر است افزود: در طول دوران دفاع مقدس دستگاههای تبلیغاتی و رسانه های غربی همواره به حمایت از جبهه صدامیان افکار عمومی را نسبت به ایران مسموم کرده و از طرفی دیگر با ایجاد جنگ روانی و سیاهه نمایی به دنبال تضعیف روحیه رزمندگان بودند.

وی با اشاره به اینکه کمک سرویس‌های اطلاعاتی جهان استکبار به رژیم بعثی در دوران دفاع مقدس همواره مشهود است، افزود: همانطوری که در دوران جنگ مشاهده کردیم هواپیماهای آواکس عکس های هوایی و ماهواره ای از مناطق عملیاتی در اختیار دشمن بعثی قرار می دادند و همچنین با استفاده از سرویس های جاسوسی که بواسطه سفارتخانه‌ها در ایران داشتند، اطلاعات لازم را در در راستای تضعیف رزمندگان اسلام به آنان می دادند.

این فرمانده دوران دفاع مقدس در ادامه تاکید کرد: بنابراین در روزهای آخر جنگ با کمک همه جانبه تبلیغاتی، اطلاعاتی و تجهیزاتی دشمن به صدام مواجه بودیم و از طرفی می بینم که دنیای استکبار و آمریکا در این مقطع بطور مستقیم با ما وارد جنگ می شود،یعنی اگر تا آن دوره حمایت هایش جنبه تبلیغاتی، تسلیحاتی داشت اما در اواخر جنگ خود مستقیما با ما وارد عرصه نبرد شده بود برای مثال هواپیمای ایرباس ما را توسط ناو وینسنس بر فراز آبهای خلیج فارس مورد اصابت قرار دادند، به کشتی ایران اجر حمله کردند و همچنین سکوها و پایانه های نفتی و بنادر ما را نیز مورد هدف قرار دادند.

وی افزود: به نظر من مجموعه این عوامل و اتفاقاتی که در اواخر جنگ حادث شد و همچنین گزاشاتی که از رزمندگان ما در جبهه های نبرد خدمت امام ارسال می شد باعث پذیرش قطعنامه از سوی ایران شد و در واقع حضرت امام در این رابطه به یک جمع بندی کامل رسیدند.

 امیر دربندی با بیان اینکه برخی فکر می کنند این جمله حضرت امام که فرمودند «جام زهر را نوشیدم» در واقع به ایشان تحمیل شده بود افزود: یقینا کسی بدون اختیار به سمت زهر نمی رود و باید اجبار و تحمیلی در کار باشد تا انسان جام زهر را سر بکشد، اما این اجبار از شرایط داخلی و مردم نبود بلکه نظام بین المللی و جهان استکباری این فشار را به امام وارد کرد. 

وی با اشاره به اینکه امام در پذیرش قطعنامه از آبروی خود هزینه کرد، افزود: قطعا امام در آن مقطع بهترین تصمیم را اتخاذ کردند، چون اگر می خواست به مواضع قبلی پافشاری کند. باید همه دستاوردهای خودمان را از دست می دادیم، زیرا شرایط جهانی و اتحادی که دنیای کفر علیه ما پیدا کرده بود شرایطی را ایجاد می کرد تا جمهوری اسلامی را از پای دربیارند و تقریبا قبول قطعنامه بهترین راه حل واکنش به این شرایط بود.

 امیر دربندی در پایان گفت: امام در حقیقت با پذیرش قطعنامه ترمز جنگ را به یکباره کشیدند، بطوریکه دنیا در یک شوک و یک بهت عمیقی فرو رفت. به گونه ای که تا چند روز بعد دستگاههای تبلیغاتی دنیا نمی توانستند تحلیل درستی را درباره این موضوع ارائه دهند.